i-nieuws van 31/07/2003

Wraak tegen spammers
Robert Soloway staat bekend als de man achter een bedrijfsmodel dat gebouwd is op spam. Om de ongewenst e-mail te versturen zijn twee dingen nodig: bestanden met e-mail adressen en kopers. Vroeger verwezen we al naar oogstmachines voor e-mail adressen: computer programma's die websites lezen en er de e-mail adressen uithalen en die in een databank steken. Maar wie gebruikt er dan zo'n databanken vragen veel spam slachtoffers zich af. Op een Pakistaanse website werd reklame gemaakt voor het aankopen van een pak e-mail adressen, en er kon betaald worden met een creditcard. Er werd via spam reklame gemaakt voor deze site. En blijkbaar werkt dat, want een aantal Britse en Amerikaanse klanten plaatsten er een bestelling.
Ondertussen was de Australier Glen Barry in zijn strijd tegen spam op zoek naar de bron van een recente ongewenste mail. Hij kwam daarbij op die Pakistaanse website terecht, en onderzocht die om de verantwoordelijke ervan te vinden. Daarbij stootte hij per toeval op een pagina die de gegevens bevatte van klanten die er juist besteld hadden. Klanten die dus betaalden om een massa e-mail adressen te krijgen met het doel die te bestoken met ongewenste reklame.
Hij nam kontakt op met andere spam-bestrijders via de mailinglist van www.nanae.org, en toonde de informatie die hij gevonden had, om hen te waarschuwen voor mogelijk komende spam van die nieuwe klanten. Daarbij was het de bedoeling om de kandidaat spammers te contacteren en hen te tonen hoe onvoorzichtig er werd omgesprongen met hun persoonlijke en creditcard gegevens, en hun aldus die diensten af te raden. Uiteindelijk werden de naam, adres en telefoonnummers bekendgemaakt op een nieuwgroup.
De genoemde firma's reageerden bijna allemaal unaniem dat het een persoonlijk initiatief van een werknemer was die betaalde met de creditcard van de firma. Ze hadden zeker niet de bedoeling te spammen en de betrokkenen zouden gesanctioneerd worden.

Wettelijke zelfverdediging
Door de klacht van SCO over een vermeende patentovertreding in het Linux systeem kwamen zowel IBM als andere Linux gebruikers onder vuur.
Commentatoren hadden al snel door dat het vooral de bedoeling was geld te kloppen uit de onzekerheid die dat zou veroorzaken.
Maar de Linux community was geshockeerd, en nu reageerde Open Source Victoria met een eigen klacht. Het is een Open Source vereniging in Australie die een onderzoek eiste van de Australische Commissie voor Consumentenzaken en Concurrentie wegens ongegronde eisen en afpersing. Ze willen alle gebruikers er op attent maken dat Linux software open source is en vrij verspreid mag worden. Ze zijn van mening dat iedereen die probeert licentiegeld te bekomen van Linux gebruikers, en daar misleidende informatie over verspreidt, zich waagt aan bedrieglijke handelspraktijken.
Open Source Victoria heeft een website waarop ze informatie geven over de voordelen van Open Source software in bv het onderwijs. Ze hebben ook een programmeerwedstrijd uitgeschreven onder de naam "Wide Open Code". Die richt zich naar scholieren en studenten en reikt in november van dit jaar duizenden dollars prijzengeld uit en een server voor de winnende school.





O.S.A
Er worden nog meer prijzen uitgereikt voor open source bijdragen. Het Open Source Initiatief OSI is een vzw die een gouden, zilver en bronzen prijs creerde. De uitreiking van brons gebeurt in januari 2004 voor de eerste keer en zal gaan over werk van het laatste kwartaal van 2003. Die van zilver en goud zal plaatsvinden tijdens de Open Source Conferentie 2004. Er staat een reglement op de website www.opensource.org , en je kan ook zelf een nominatie voorstellen.

Flash mobs
Flash mobs is een nieuw verschijnsel dat plots is opgedoken en zich razendsnel lijkt te verspreiden. Een uitgelezen onderwerp om in kranten over te berichten tijdens het komkommerseizoen. Toch is het idee niet zo nieuw. In de lagere school is het een bekende grap om op de speelplaats met een paar in een kring te gaan staan en aanmoedigend "heey hop" te beginnen skanderen. In geen tijd troept zowat de hele bevolking van de speelplaats samen om te kijken wat er aan de hand is. Op het moment dat de leraar zich door de massa wringt valt de groep spontaan uiteen en doet alsof er niets aan de hand was.
Het komt er bij de variatie Flash mobbing op neer een opstootje te veroorzaken door met een grote groep mensen tegelijk op een bepaalde plaats te zijn zonder dat daar aanleiding voor schijnt te zijn. De omgeving kijkt daardoor verwonderd op waar plots al die mensen vandaan komen en wat er gebeurt.
Er wordt extra cachet aan gegeven door een origineel concept te bedenken: bv een boekwinkel die overrompeld wordt door klanten, die dan juist allemaal een niet voorhanden boek vragen. Om na een spontaan applaus terug te verdwijenen. Na de VS lijkt nu ook Europa te vallen voor de trend, en vooral in grote steden als London, Berlijn en Rome lijkt wat te broeien.
Om een flash mob te doen slagen komt er toch wel wat organisatie bij kijken. Er moet een concept opgesteld worden, kort en duidelijk uitgelegd worden op flyers, die uitgedeeld worden net voor de aktie. De uiteindelijke locatie wordt tegenwoordig zo lang mogelijk geheim gehouden omdat anders het plotse effect verloren gaat.
Om beter na te kunnen genieten of als bewijs worden er tijdens de flash mob ook foto's of filmpjes gemaakt die daarna op een website gezet worden. Voorbeeld is cheesebikini.web.aplus.net, waar veel links te vinden zijn naar andere sites die flash mobs documenteren. .


Link: Open Source Victoria www.osv.org.au
www.opensource.org
cheesebikini.web.aplus.net