|
Volgens een artikel in het Duitse tijdschrift Der Spiegel, staat Duitland op het punt om ingrijpende wijzigingen aan te brengen aan de copyright-wetten. Brigitte Zypres is de Duitse minister van justitie die haar lijvig werkje door de Bundestag loodste. Enkel de Bundesrat moet nu nog haar goedkeuring geven, maar veel speelruimte is er niet. De omstreden Europese richtlijn 2001/29/EC van het europese parlement ligt aan de basis van de nieuwe wet. Een van de gevolgen is dat het maken van een persoonlijke copie eigenlijk niet meer kan, alhoewel de wetgever niet het lef heeft gehad om het met zo'n duidelijke woorden te formuleren. Maar men gaat nog verder: ook apparatuur waarmee digitale bestanden kunnen gecopieerd worden komen onder vuur. Het gaat daarbij niet alleen over cd-branders. Andere gevaarlijke copieerders zijn computerapparatuur, printers, digitale mobiele telefoons, scanners, fax en printers. Alhoewel die apparaten niet verboden worden, gaat men de aanschaf ervan wel preventief beboeten wegens diefstal van beschermd materiaal: er komt op een printer bv een heffing van 40 euro. Ook het gebruik van teksten op de universiteit en andere scholen wordt beperkt. Maar het wordt voorgesteld als een regeling om het materiaal via het netwerk beschikbaar te kunnen stellen aan een "beperkte groep" . Natuurlijk betekent "Beperkte groep" niet "elke leerling" ... Een laatste opvallende regel in de wet is dat het verboden wordt om copieerbeveiliging te omzeilen. Het lijkt zo overgenomen uit de Amerikaanse DMCA, die sterk door de media industrie beinvloed werd. . . |
George Ziemann is een Amerikaans muzikant die zijn zelfgemaakte muziek rechstreeks verkoopt op het internet. Hij ondervindt daarbij nogal wat hinder. Zo werden zijn aankondigingen verwijderd van een e-commerce site omdat ze onder piraterij zouden vallen. Blijkbaar gaat het systeem er automatisch vanuit dat een zelfgemaakte cd een piraatprodukt is. Ondanks herhaald aandringen blijft zijn eigen werk geweigerd, en wordt zo zijn vrijheid en daarmee ook de economische leefbaarheid van zijn kleinschalig project gefnuikt. De muziekindustrie treurt waarschijnlijk niet om deze "collateral damage" van hun doorgedreven heksenjacht op piraterij en illegale copieeraktiviteit. Verwonderd over deze opstelling van de muziekindustrie ging Ziemann de argumenten van de muziek industrie eens van dichtbij bekijken. Een van de dooddoeners is de dalende verkoop. Onderzoek van cijfers van de industrie zelf maakte duidelijk dat zij het aantal titels zijn beginnen beperken, en dat daarna de verkoopgetallen verminderden. Dus minder investering in verscheidenheid om meer te verdienen leverde een dalende verkoop op, veroorzaakt door kleiner aanbod. Ziemann zelf ziet liedjes via internet verspreiden trouwens als publiciteit voor zijn cd's. CD's verkopen via je eigen website vergt echter organisatie, en op de grote muzieksites komen onafhankelijke artiesten niet meer aan bod. De muziekindustrie negeert daarmee duizenden muzikanten, waarvan een aantal een andere weg vonden. In Portland, Oregon, startte een website met verkoop van cd's via een website. Ze hebben meer dan 25.000 artiesten in het aanbod, en betalen ze elke week de verkopen uit. Ze halen momenteel een verkoop van een 600-tal cd's per dag. . . |