03/05/2007
Van vrijwilliger tot parasiet

Een slimme vrijwilliger van de campagne van Obama startte in 2004 een MySpace pagina voor Obama. Hij bouwde er een hele groep van supporters uit, en investeerde zelfs in een "Impact Channel" op MySpace, wat een betalende dienst is.
Maar nu de campagne aantrekt en verregaand geprofessionaliseerd wordt, willen ze die bestaande en erg populaire MySpace pagina opnemen in de officiele campagne. Ze vroegen de vrijwilliger wat het zou kosten om de site over te nemen, maar ze vonden de prijs blijkbaar te hoog, en dreigden een volledig nieuwe en officiele MySpace account te starten voor de campagne als hij de account niet zou afgeven. Uiteindelijk maakten ze melding van contact met MySpace, en was plots de account afgesloten voor de vrijwilliger, en overgenomen door de professionele campagnemakers, zonder dat die zijn toestemming gegeven had of de gegevens van de account zelf had doorgegeven. De terleurgestelde vrijwilliger schreef een stukje op de blog waarin hij zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken stak. Hij kreeg veel ondersteunende reakties, en de zaak werd al de "MyTheft" story genoemd. Ondertussen pikten de gevestigde media in de VS het verhaal ook op, en zou MySpace hebben aangeboden de gegevens onder een andere myspace naam terug te zetten, met alle vroeger verworven "MySpace Friends".

De myspace account: www.myspace.com/barackobama (draait op IIS?)
De blog van de vrijwilliger met "What happened to the Obama profile?" (alhoewel hij blijkbaar vreest dat dit ook zal verdwijnen).

Een van de reakties zegt dat het een mooi voorbeeld is waarom we sites als MySpace en Google niet kunnen vertrouwen voor het organiseren in sociale groepen op internet.
Een andere, onrechtstreekse reaktie was ook interessant: hij kreeg steun van de vrijwilliger die de "onofficiele" Hillary Clinton site maakt, rechstreekse concurrent binnen de democraten dus.
Die heeft echter geen conflict over de naam omdat hij werkt onder "HillaryClinton2008", en niet de letterlijke naam van de kandidaat zelf.


Weerloos tegen RIAA

De RIAA komt regelmatig in het nieuws met de rechtszaken die ze aanspannen tegen "overtreders van de auteursrechten". Het gaat daarbij om mensen die weinig of geen mogelijkheid hebben om zich te verdedigen en een juridisch apparaat tegenover zich krijgen. Zelfs als ze onschuldig zijn kunnen ze zich niet afdoend verdedigen omdat ze het klappen van de zweep niet kennen, is de mening van de advokaat van zo'n beschuldigde "consument", mevrouw Lindor. Hij stelt de methodes in vraag die gebruikt worden om de verdachte aan te duiden. De RIAA gebruikt de diensten van het bedrijf "MediaSentry", dat allerlei websites, fora, en andere internetsystemen afspeurt naar mogelijke overtredingen van het copyright. Ze maken een lijst met titels van muziekstukken die beschikbaar zijn bij gebruikers. Ze noteren daarbij de IP-adressen van de computerverbindingen van de gebruikers op een bepaalde datum, en proberen van de internetproviders te weten te komen welke klant dat ip-adres gebruikte op dat moment.
De advokaat probeert nu inzicht te krijgen in de methoden die MediaSentry gebruikt, en in de overeenkomst die de RIAA met het bedrijf heeft. De RIAA wil niet dat iemand van MediaSentry komt getuigen en houdt de overeenkomst geheim. In Nederland en Canada zouden de methodes of resultaten van MediaSentry al verworpen zijn door rechtbanken. Een van de problemen is dat klanten steeds wisselende IP-adressen toegewezen krijgen, en zelfs op 1 dag kan dat bij elke verbinding een andere adres zijn. Een ander probleem is dat MediaSentry niet de toelating heeft om privacy-gevoelige gegevens op te slaan en te gebruiken.

De documenten die met de zaak te maken hebben lezen als een detectiveroman. De vrouw werd aangeklaagd voor het via internet verdelen van muziek. MediaSentry is het bedrijf dat voor de RIAA het speurwerk deed om uit te komen bij deze thuisverpleegster die helaas nog nooit in haar leven een computer gebruikte. Er staat wel een internetverbinding op haar naam, er was een computer in huis die door heel wat familieleden gebruikt kon worden. De rechtbank liet de computer onderzoeken, maar de onderzoekers kwamen tot de conclusie dat de harde schijf van de onderzochte computer geen enkele verwijzing naar Kazaa vertoonde. Ze merkten op dat het mogelijk gewoon een andere harde schijf was dan de gezochte.
Opmerkelijk is ook dat Verizon, de internetprovider, gegevens bezorgde die zich tegen hun eigen klant keren, zonder dat ze de garantie hebben dat de beschuldiging sluitend is Ze brengen hierbij misschien een aantal onschuldige klanten in de problemen.
Een van de juridische problemen is dat de firma die de ip adressen van overtreders opspoort, zelf ook die peer-to-peer diensten voorziet van materiaal. Ze pompen massaal valse muziekbestanden in de Kazaa-achtige diensten op het internet om de gebruikers te ontmoedigen. Het bestand blijkt dan na downloaden helemaal geen muziek te bevatten, alhoewel het er in de lijstjes uitziet als een muziekbestand. Probleem dat daaruit volgt is hoe ze dan kunnen weten of de beschuldigden werkelijke muziekbestanden ter download hebben staan, of nep-bestanden zoals die door henzelf verspreid worden. Als het alleen nep-bestanden zijn is het natuurlijk moeilijk de beschuldigden te vervolgen. De muziek-"share" diensten zouden 50 tot 90 procent valse bestanden bevatten.
En tenslotte kan er ook ingebroken zijn op de pc, waardoor die eigenlijk door een derde gecontroleerd en gebruikt werd; zo'n inbraken komen bij Windows computers courant voor.


Zon in Ontario

Een Californische firma heeft toestemming gekregen van de overheid van Ontario om een grote oppervlakte van foto-voltaïsche zonnepanelen te zetten in Canada. Deze panelen, die electriciteit opwekken, zouden 40 Megawatt kunnen leveren. Het project zal in 4 fasen van 10 Megawatt uitgevoerd worden, en de totale kostprijs wordt geraamd op 300 miljoen dollar.
Het is een van de grootste projecten in die zin, en het wordt beschouwd als een zonne-"farm" die meer dan 360 hectare zou beslaan.
Ze is daarmee 400 keer groter dan de momentele grootste installatie in Canada, die van het Exhibition Place Horse Palace
Ze is zelfs groter dan het project waar de VS aan werkt: een zonne-installatie op een luchtmachtbasis van het leger die 15 Megawatt moet opleveren.
De grootste installatie die momenteel in werking is, is het Duitse zonnepark in "Erlasee", dat 12 Megawatt levert.

In vergelijking met het totale verbruik van Ontario is dit nog niet veel; ze zouden 40 Megawatt kunnen leveren van de meer dan 18.000 Megawatt die Ontario nodig heeft.
En in vergelijking waarvoor de Belgische premier buitenkomt: een installatie die 70 gezinnen van stroom zou kunnen voorzien: de installatie in Erlasee kan 3500 huishoudens van enerkgie voorzien.


DVD server tegengehouden door DVD CCA

Een bedrijf dat in 2003 een server op de markt bracht waarmee gebruikers al hun DVD's konden bewaren op een apparaat, werd teruggefloten door een bedrijf dat de DVD kopieerstandaarden bezit. De bedoeling van het apparaat was de gebruiker nadien gemakkelijk eender welke DVD terug te laten spelen zonder het doosje te moeten zoeken. Maar omdat de DVD's op het apparaat geladen worden, beschouwt de DVD CCA het als illegale kopies. Ze spanden een rechtszaak aan tegen Kaleidescapes, de makers van de DVD server.
DVD CCA, wat staat voor "Copy Control Association", beheert de rechten op het systeem dat DVD produkten onleesbaar maakt door een vervormings-systeem: CSS of "Content Scramble System". Om een apparaat te maken dat de DVD's kan lezen moet je een licentie nemen bij DVD CCA , en daarbij betaal je jaarlijks 15.000 dollar zogenaamde administratiekosten.
De DVD CCA is een gesloten en geheim clubje dat opgericht werd rond 1999, bij het afspreken over de DVD standaard voor films. Waarschijnlijk bestaat het uit een paar grote fabrikanten van apparatuur en een paar media-bedrijven. Kaleidescape is niet een van die grote bedrijven, maar een klein bedrijf dat een vernieuwend produkt op de markt probeert te brengen, en zich braaf een licentie heeft aangeschaft. Ze verwonderen zich erover dat, hoewel ze een licentie hebben, ze toch aangeklaagd worden. Ze horen helemaal niet thuis in het rijtje van de illegale kopieerders, maar ze maken juist een apparaat voor de consumentenmarkt, verklaren ze. Natuurlijk zijn ze zich er van bewust dat de mensen achter de schermen van de DVD CCA eigenlijk hun grote concurrenten zijn, en die hebben op dit moment niet zo'n apparaat in aanbieding. Het zou hen wel eens goed uit kunnen komen om enkele jaren tijd te winnen; de zaak is al bezig van 2005. In maart 2007 gaf een rechter Kaleidescape gelijk, maar de DVD CCA kan in beroep gaan.
De Electronic Fronteer Foundation vindt dat het erg naar kartelvorming ruikt. Het kan niet gezond zijn dat je toestemming moet krijgen van je grootste concurrenten om een nieuw toestel op de markt te brengen. Maar het is duur om daar een zaak van te maken.

Er zijn apparaten die geen DVD CCA licentie genomen hebben, en die kunnen dus geen beschermde DVD's lezen. Met andere woorden, ze kunnen alleen DVD's zonder vervorming lezen, en ... illegale kopies.
De DVD CCA is geen gemakkelijk te contacteren bedrijf; ze hebben geen werknemers, ze hebben geen technische groep die als gesprekspartner kan dienen. De juiste samenstelling van de groep is niet publiek bekend. De gedetailleerde beschrijving van de te volgen richtlijnen krijg je pas te zien nadat je een licentie hebt genomen.


DVD revolte op Digg

Digg is een nieuwssite die gemaakt wordt door een "community", een groep van vrijwilligers die elk hun nieuwtje aandragen. Via een systeem van onderling stemmen voor of tegen wordt het waardevol geachte nieuws naar boven geduwd, en het andere naar beneden. Hetgeen bovendrijft krijgt zo een zekere kwaliteit toegedicht en verschijnt uiteindelijk op de voorpagina. Er heerst een soort sociale controle omdat het hele stemgedrag gevolgd kan worden.
De beheerders van de vrijwilligers nieuwssite "digg" kregen het moeilijk nadat ze probeerden nieuws over de gekraaktde HD DVD code van de site te weren. Heel wat leden publiceerden openlijk de zogenaamd geheime codes die nog maar net ingevoerd werden nadat de vorige codes aan het licht gekomen waren. Die ingreep op de nieuwsberichten werd als een zware censuurdaad aangevoeld en de "digg"-community revolteerde met een massale publicatie van de code in alle media die ze konden vinden.
De oprichter van de site gaf uiteindelijk toe aan de druk en deed dat met een bericht op de website dat als titel een van de codes had.

op Youtube: "Digg Revolt 2007" laag kwaliteits filmpje met getallen, t-shirt met getal op, .. , "One Code (HD-DVD)" ("One Code to Rule them all ... "met het getal in logo's van bedrijven en produkten en dingen als de F9 toets, Apollo 11 capsule, ..), "Magic Numbers" (met iemand voor een webcam in tegenlicht die het nummer van het scherm leest "just doing my part" )
"HD-DVD Hacked!" (filmpje met schermbeelden van bewerkinge over kopieren van HD DVD, een stilte met gescrambelde beelden van media bedrijven, enz, ondertekend met de naam van een website hack247.co.uk)
"Kevin Rose shows off digg.com on The Screen Savers" (hoe digg werkt),
Domeinnaam met het nummer.com. En dan natuurlijk "Oh Nine, eff nine", een unplugged gitaar liedje dat als enige tekst het nummer heeft, plus een aantal "reakties" erop zoals een "Star Wars Instrumental Remix" versie waarbij in een videoclipje het hele getal in 3D-cijfers door de ruimte vliegt.
Groene apple : http://www.greenpeace.org/international/news/tasty-apple-news-020507
(een vervolg van vroeger nieuws over pvc in computers)
Radio Centraal - WebGang <<==