|
Het Amerikaanse congres staat op het punt Bush een wet te laten tekenen die een nieuwe misdaad definieert, en er onmiddellijk een strafmaat van 3 jaar op plakt. Het gaat over het laten lekken van media, meer bepaald van een kopie van een film, software programma of muziekbestand in een publiek toegankelijke map of "shared folder" voor die officieel uitgekomen is. Met een beetje geluk kom je er van af met een boete van 250.000 dollar, maar 3 jaar kan dus ook. Op het eerste zicht niet zo veel verschil met de maatregelen die nu gelden voor het verspreiden van meer dan 10 copies van een beschermd werk. Maar het grote verschil is dat de strafmaat al geldt voor het publiek beschikbaar zetten van het werk. Zelfs al wordt er geen enkele effectieve copie gemaakt is het toch geldig dus. Dat laat enorme mogelijkheden om deelnemers aan peer-to-peer netwerken juridisch te vervolgen, aangezien er geen echte download hoeft bewezen te worden. De RIAA staat helemaal achter de wet. Ze is dan ook op maat gemaakt van de media-industrie, die klaagde te weinig weerklank te vinden bij rechters bij de vervolging van verspreiders van pre-releases. Tegenstanders van de wet vinden de straffen totaal buiten proportie, en wijzen de media industrie erop dat de lekken wel uit hun eigen keuken komen, en ze hun problemen beter intern zouden oplossen in plaats van het juridisch systeem ermee te belasten. Indy leert bij De term Indy wordt gebruikt voor onafhankelijke media-uitgaven, vooral in de muziekwereld, met indy-labels, maar ook bij berichtgeving zoals indymedia. Nu is er een website gestart Indy.tv, die een zelf-lerende applicatie aanbiedt. Het is een peer-to-peer muziekspeler die bijleert uit je luistergedrag. Hij biedt altijd nieuwe independent muziek aan, en maakt gebruik van de kennis van het netwerk om aan je voorkeuren aangepaste muziek aan te bieden. De man achter dit project zou ook Freenet gemaakt hebben, een open source P2P platform. . . |
Het Indische parlement lijkt niet te zullen toegeven aan de druk van de VS om een nieuwe vorm van softwarepatenten in te voeren. Net zoals in Europa werden trouwens al patenten op software toegekend door het patentbureau, nog voor de wet er was. Mogelijk hoopte het patentburo zo de druk op te voeren, en leek de wet maar een "regularizering". De Free Software Foundation India eist nu dat die onrechtmatig toegekende patenten zouden herroepen worden. In Europa speelde zich dezelfde machtstrijd af, en heeft het Parlement al enkele keren duidelijk laten verstaan geen softwarepatenten te willen. De Europese Commissie negeert dat standpunt echter en probeert op allerlei manieren de wet er toch door te krijgen. In Europa zou het voorstel in juni terug voorkomen. Het europese patentburo aanvaardde al vele illegale patenten, vooral van grote buitenlandse multinationals die daar hun monopolieposities mee kunnen verstevigen. Michel Rocard, Economist en voormalig Franse eerste minister, heeft een rapport gepubliceerd over de "Europese softwarepatenten-richtlijn". Hij is de verslaggever voor het Europese parlement voor dat onderwerp, en wordt ernstig genomen binnen en buiten het parlement. De bedoeling is de dubbelzinnigheid met mogelijke achterpoortjes weg te werken en te komen tot een duidelijke richtlijn die patenten toelaat op computerapparatuur, maar niet op software. Software wordt beschermd door het copyright, dat verbiedt code af te schrijven of te copieren, maar wel toelaat ideeen op een eigen manier om te zetten in programmacode. www.fsf.org.in www.ffii.org Welk patent? In de VS neemt de bezorgdheid over softwarepatenten toe. Een van de problemen is dat een programmeur zelfs niet kan weten dat hij mogelijk een softwarepatent overtreedt, omdat die niet toegankelijk zijn. Een juridisch tijdschrift in de VS stelde voor om de stukjes software waar een patent op geldt, te markeren. Toch is dat nog geen oplossing; er zijn immers enorm veel patenten die ergens als idee in een schuif liggen en niet toegepast worden. Ze dienen enkel als investering, en komen enkel uit de schuif op het moment dat iemand met een programma mogelijk het domein van dat beschreven patent betreden heeft. Het wordt dan bovengehaald om schadeclaims in te dienen. Welke gegevens? Het rijtje bedrijven dat gegevens verliest groeit steeds verder aan. Nu heeft Ameritrade toegegeven dat het wat persoonlijke gegevens van klanten kwijtgeraakt is. Het gaat over gegevens van 200.000 klanten van de electronische handels-site, die op een backup-tape stonden. Die tape werd verstuurd in februari, en is onderweg letterlijk verdwenen. In ieder geval, zegt de eigenaar, is het een systeemfout bij de verzendfirma, en zeker niet bij henzelf. Vraag is of de klanten daar boodschap aan zullen hebben. Tot nu toe is er nog geen misbruik gemeld, en de woordvoerder hoopte dat de tape vernietigd is of alsnog terug opduikt. Hopelijk in de juiste handen dan. |