|
De regering in London lijkt niet te verwachten dat de bevolking snel overstapt op Mac en Linux, en vreest een verdere verspreiding van virussen en andere computerongemakken. Ze gaan nu overheidsgeld gebruiken om de gevolgen van manke software in te dijken. Om de onwetende thuisgebruikers te behoeden starten ze een dienst op die waarschuwingen zal geven om de grootste rampen te voorkomen. Je moet wel inschrijven voor de dienst, maar het is gratis. Niet dat ze zoveel zelf doen, ze dienen eerder als doorgeefluik van bestaande informatie, die ze opzoeken en selecteren, naar wat bruikbaar is voor "de consument". Hun raadgevingen zijn dikwijls ook enigszins gekleurd door de bedrijven waarmee ze samen werken, je ziet bv zelden de raad geven om van besturingssysteem te veranderen. Met de opkomst van allerlei nieuwe computer en internet gerelateerde apparaten lijkt hen een gouden toekomst weggelegd. De dienst krijgt als naam natuurlijk een afkorting: IT Safe, en wordt georganiseerd door het NISCC, "National Infrastructure Security Coordination Centre". In andere landen bestaan gelijkaardige initiatieven; in NL de "Waarschuwingsdienst", in de VS de "National Cyber Alerting Service". (Belgie: BIPT?) . Kleine lettertjes Makers van software hebben de gewoonte van de rechten en plichten van de gebruiker op het scherm te tonen bij installatie van het programma. Omdat je dan de doos toch al geopend hebt, en verkopers van software in het beste gevak enkel ongeopende dozen terugnemen, is het dan al te laat. Gebruikers klikken dus op ok, zonder te lezen wat er staat in de soms bladzijdenlange tekst. Bij juridische betwisting, bv over kopieren en gebruik op meer computers, wordt door de makers van de software nochtans gebruik gemaakt van de uitdrukkelijke bevestiging van die overeenkomst. Ze vertalen die tegenwoordig wel naar de eigen taal, en zetten de ok knop onderaan de tekst, zodat je tenminste voorbij de tekst moet, maar de gebruikers hebben toch geen keuze, en lezen het eenvoudigweg niet. Als ultieme test stak een bedrijf in zo'n eindgebruikers licentie-overeenkomst (EULA) een zin waarin stond dat je 1000 dollar kreeg als je hen een e-mailtje stuurde. Pas de 3.000e gebruiker reageerde, vier maanden na het uitbrengen van die softwareversie. |
In de financiele wereld begint men in te zien wat de gevolgen zouden kunnen zijn van het invoeren van patenten op software in Europa. Een bedrijf in de VS heeft een hele portefeuille van patenten aangelegd ivm handel via computersystemen. Ze hebben daarmee al verschillende bedrijven aangeklaagd in de VS, en daar altijd hun slag mee thuis gehaald. Het gaat dan over een minnelijke schikking, waarmee een onbekend bedrag gemoeid is. Dat blijft een bedreiging voor andere mogelijke slachtoffers, die geen inzage krijgen in de zaak, omdat het nooit tot een uitspraak is gekomen. De mogelijke bewijzen en andere stukken blijven geheim, alsook de voorwaarden van de overeenkomst die bereikt is. Het bedrijf heeft nu zijn pijlen gericht op de beurs, waar natuurlijk het hele electronische verkeer over computersystemen verloopt. Hun strategie heeft veel weg van bedreiging en afpersing: ze plaatsten in de Financial Times en The Wall Street Journal een pagina-grote advertentie waarin ze duidelijk maken dat de beurs in Chicago, Euronext.Life, en Eurex met geld over de brug moeten komen als ze niet willen dat ze een proces aan hun broek krijgen voor het overtreden van hun patenten. Ze eisen 2,5 cent per koper en per verkoper voor elke transactie. Broadcast vlag onder vuur In de VS is de discussie op gang gekomen of de "broadcast flag" een geoorloofde technologie is, en of ze verplicht kan worden. Het is een technologie die in toestellen ingebouwd wordt, en bepaalde vormen van gebruik verhindert. Het wordt door de industrie naar eigen zeggen gebruikt om te verhinderen dat uitzendingen worden opgenomen en daarna verspreid via internet. De FCC (Federal Communication Commission) was zo ver gegaan om het inbouwen van deze blokkering vanaf 1 juli te verplichten voor video-apparaten, digitale tv's en computers. De rechtbank floot de FCC terug, en zei letterlijk dat ze "over de lijn" waren gegaan met dit besluit. De rechter vroeg of ze misschien van plan waren verder te gaan met beperkingen op wasmachines. . . |