This week offering in the i-supermarket: 2600 Magazine banned
On this moment, the chain easyEverything is conquering the cities. Saying themselves they want to enable the 80 % not-connected. Hoping people who cannot afford a speedy connection at home will shop online with their creditcard. Hoping they will pay 1$ to find products at 7$ win. But the 80% not-connected is not supposed to choose themselves the way to inform themselves. The combination of hard and software installed by HP takes care of proofreading. Or do people? We in Belgium are wondering who is deciding for us what to read and what not. Are it local censors of easyEverything? Is the censor operating from England? This is not clear from the rules published at the wall. The shops look very much like a fastfood restaurant. Downstairs are 40 pc's, upstairs the remaining 360. They all have a flat screen, a wrong keyboard,



400 verkeerde toetsenborden maken het niet easy.
De klant die bij de opening van easyEverything op de Keyserlei voor een snelle bithap binnenduikt, verslikt zich mogelijk in het QWERTY toetsenbord. Hij wordt hierdoor onmiddellijk geconfronteerd met de verhoudingen; dit is een buitenlandse keten, en wij mogen al blij zijn dat ze hier zijn. Binnen enkele weken zouden de toetsenborden vervangen worden door HP stelt het personeel de verontwaardigde gebruiker gerust. Naar de klanten toe is het natuurlijk een verschrikkelijke blunder. Alle nieuwsgierige eerste gebruikers worden geconfronteerd met een ander toetsenbord dan waarmee ze gewend zijn te werken. Een beetje programmeur of code-rammer heeft daar waarschijnlijk geen probleem mee; zij herinneren zich nog de tijd dat alle pc's standaard in "qwerty" opstartten, waarna het toetsenbord anders ingesteld kon worden (mits aanpassing in configuratiebestanden). Ook in Windows95, wat op deze machines gebruikt wordt, is het eenvoudig om de werking van het toetsenbord aan te passen. Als je blind kan typen speelt het geen rol wat er op de toetsen geschilderd staat, als de computer maar weet dat hij de toetsen moet interpreteren in de "azerty" schikking. Maar helaas, al die kennis kan hier niet gebruikt worden; de menu's van het besturingssysteem zijn zo grondig schoongeveegd dat enkel vooraf bepaalde toepassingen kunnen gestart worden.
Maar misschien zijn die gebruikers ook niet de doelgroep, en is het helemaal niet zo erg dat die erop afknappen. Laten we even bekijken wat de minder ervaren gebruiker zou kunnen overkomen. Hij heeft wel een (trage) modemverbinding met "gratis" internetaansluiting bij een provider waar hij een e-mail adres heeft. Hij heeft thuis netjes de instellingen van zijn e-mail genoteerd. Hij komt in easyEverything aan en het eerste wat hij wil doen is zijn e-mail lezen. Helaas kan hij met de beste wil geen e-mail programma vinden op de computer. Enige mogelijkheid is dan een electronische postbus te openen op een dienst van webpagina-e-mail, een systeem dat geen al te beste reputatie heeft op gebied van privacy en dat onvermijdbaar altijd reklame meestuurt naar je correspondent.
Ook wat programma's betreft is de keuze magertjes. Stel dat je even een webpagina wil voltikken en op je site zetten, iets wat thuis een dure bezigheid kan worden omdat je de hele tijd online wil controleren hoe het er uit ziet op het web. Daarvoor heb je dan een eenvoudige web-editor nodig om de tekst te maken, en een eenvoudig ftp-programma om de pagina op je site te kopieren. Veel werk is het niet om de programmalijst te doorlopen; geen van beide staan er in. Een bijdrage leveren aan de kennisoverdracht op het net zit er dus niet in.
Op deze manier lijkt de internetsupermarkt te leiden tot een bedenkelijke "democratisering" van het internet. De doelgroep wordt beperkt in zijn keuze door de zeer strikte voorinstellingen. Hij heeft geen mogelijkheden te experimenteren en zo op te klimmen op de kennisladder. Zelf publiceren is hem niet gegund. En tot overmaat van ramp wordt voor hem uitgemaakt wat hij al dan niet te lezen krijgt. Zo mag het plebs wel dichter bij de rand van de kenniskloof komen, maar geraken ze er zeker niet over. Gratis en goedkope initiatieven kunnen wel zorgen voor een grote marktpenetratie, maar er zit steeds een kwalitatieve keerzijde aan. De kans dat dit tot frustratie leidt, die zich opstapelt en een uitweg zoekt, brengt ons tot een interessante vraag: wat zal na sociale bewegingen en milieubewegingen de volgende grote beweging zijn?